Podoba mi się Twoje metodyczne ofotografowanie miasta. Podobnie robi NEO. Ulica po ulicy, kamienica po kamienicy, z pruską dokładnością. Nie będę ukrywał, że wiele Twoich zdjęć przygnębia mnie. Ale to inna historia.
Nie fotografuję po kolei. Wiele przeciętnych i nic nie wartych kamienic nie ujmuję. Za to poluję na zdjęcia budynków które powoli się zatracają, znikają z naszego krajobrazu ale mają piękny detal, piękną bryłę, lub też ładnie wpisują się w krajobraz. Wiele kamienic po "remoncie" już jest inne, już nie ta same. ŁĄdnie to ujął jeden z komentatorów kaminiczki przy ulicy Górnej w Jeleniej Górze. Zauważył, że budyneczek przed remontem brudny, obtłuczony, zapyziały miał swój wyraz. Po remoncie stracił urok.
Inną ciekawą kamieniczką jest "Ruina" przy ul. Kasprowicza. Przed remontem ściany były częściowo bez tynku, ale z odsłoniętym licem z kamienia. Portal też się ładnie wyrózniał. Po remoncie gładki, wylizany, mdły!:-(
Może jednak sztuka renowacji starych kamienic nie powinna polegać na zaklejaniu wszelkich nierówności?
Jeszcze jedno! Jelenia Góra nie była wcale uszkodzona przez wojnę, wszystkie stare budynki się uchowały. Nawet komuna nie wszystko zniszczyła i naprawdę jest co fotografować. Wyobrażasz sobie Wrocław zupełnie nie zniszczony i z kompletnymi wszystkimi fasadami. Ciekawe czy wtedy taka strona miałaby wzięcie?
Dzięki Twoim zdjęciom zobaczyłam rzeczy, których bym sama, będąc nawet gorliwą obserwatorką-turystką nie zobaczyła. Przy następnej wizycie w Jeleniej Górze najpierw pójdę na ul. Zamenhofa.
Kaziu- wyobrażam sobie. Duże kwartały ulic, które szczęśliwie przetrwały wojnę, a wypełnione pięknymi secesyjnymi kamienicami, zostały obrócone przez ćwierćwiecze w jeden wielki chlew. Ten chlew nazwano pejoratywnie Trójkątem Bermudzkim, choć miejsce to po wojnie wypadało zdecydowanie korzystniej od innych rejonów miasta. Taka kawałek Jeleniej Góry w pigułce. Dobrze, że była powódź i zmiotła w czorty część tego dziadostwa.
Mam zamiar przy najbliższej bytności we Wrocłwiu u rodziców iśc właśnie na Mierniczą, Traugutta, Świstackiego i porobić detale. Jest kilku pasjonatów na stronie którzy właśnie wyławiają to co w eklektyzmie z przełomu XIX i XX wieku jest najfajniesze: drobny detal: gzyms, fryz, attyka, płaskorzeźba, kształt bramy czy okna. Te elementy dzięki działaniom zmiennej aury, a z powodu braku działań "gospodarzy" tych domów najszybciej znikają!:-(
Ta nasza strona pozwala właśnie zwrócić uwagę i uczulać. Mam nadzieję, że mój sposób pokazywania domów do tego w jakiejś cząstce się przyczynia. Konieczność zmniejszania i rozdzielczości i kompresja zdjęć nie pozwala na pokazanie przy całej bryle detalu. Dlatego trzeba ten najsmaczniejszy detal przybliżać!
/
