Własny dom modlitw ewangelicy mogli zacząć organizować dopiero po zajęciu Śląska przez Prusy w 1742 r., lecz pierwsze nabożeństwa luterańskie po blisko 90-letniej przerwie odbywały się w wynajętym budynku w tzw. dolnym dworze. Kościół ukończono w latach 1756÷1758. Ze względów finansowych był to przebudowany budynek mieszkalny. Już w 1765 r, kościół otrzymał organy, a 9 lat później wykonano polichromię sklepienia. We wnętrzu na uwagę zasługiwał obraz pędzla berlińczyka, Tschantscha.Budynek kościoła był typowy dla tego okresu. Założony na planie prostokąta, 5-cio przęsłowy. Wnętrze oświetlały wysokie okna zakończone półkoliście, w opaskach z kluczem. Na początku XIX w. Kühn ufundował wieżę założoną na planie kwadratu, na II kondygnacji przechodzącą w 8-kąt, zwieńczoną wysokim hełmem iglicowym. Po 1872 r. kościół uzyskał nowy, łamany dach. Po II wojnie światowej nastąpiła wymiana ludności. Repatrianci objęli kościół katolicki, zaś kościół ewangelicki był nieużytkowany i szybko popadł w ruinę. W 1965 r. został rozebrany (n.b. wraz z "poniemieckim" pałacem), a na zwolnionym placu wybudowano pawilon handlowy. Źródło . Na naszej stronie obiekt jest widoczny na przedwojennym zdjęciu - pierwszy po prawej stronie