Klasztor - ob. częściowo plebania, od 1945 r. zamieszkała przez księży pijarów, zbudowany w latach osiemdziesiątych XVI w., zapewne na murach wcześniejszego, piętnastowiecznego, przebudowany następnie w latach osiemdziesiątych XVII w. Z XVII w. pochodzą sklepienia wnętrz, portale, obramienia okienne. Po sekularyzacji zakonu w 1810 r. część południowa klasztoru użytkowana była przez parafię podlegającą diecezji wrocławskiej a część północną wraz z biblioteką klasztorną zakupiła rodzina Schaffgotschów. Dawne zbiory klasztorne powiększone o bibliotekę i archiwum rodowe Schaffgotschów zajmowały skrzydło północne, wschodnie i część zachod-niego. Granica między częścią kościelną a częścią należącą do Schaffgotschów, wydzielona ścianami działowymi, przebiegała w połowie skrzydła zachodniego i wschodniego. W 1840 dach gontowy budynku zastąpiono ceramicznym. Po 1945 r. kościół zachował funkcję świątyni parafialnej. Część klasztoru (skrzydło północne i wschodnie), stanowiąca dawniej własność Schaffgotschów, przeszła na własność Skarbu Państwa Polskiego i użytkowana była przez P.P. Uzdrowisko Cieplice Zdrój. Zawartość dużej części dawnej biblioteki klasztornej i rodowej Schaffgotschów włączona została do zbiorów Biblioteki Narodowej w Warszawie. Druga część klasztoru pozostała własnością kościelną.
Remont elewacji klasztoru 1960 1961. Bramę wjazdową między dziedzińcem klasztornym a ogrodem wykonano w 1978. Około 1980 adaptacja mieszkalna skrzydła południowego.
Budynek jest murowany (kamień i uzupełnienia z ręcznych cegieł), czteroskrzydłowy z wirydarzem na rzucie trapezu; dwukondygnacyjny, częściowo podpiwniczony (piwnice pod skrzydłem zachodnim i jedna piwnica pod południowym), nakryty dwuspadowym, ceramicznym dachem.
Wnętrza w układzie jednotraktowym z korytarzem od strony wirydarza. Skrzydło wschodnie jednotraktowe. Oprócz dostępnych z korytarza, skromnych cel (1 piętro, sklepienia kolebkowe), pomieszczenia narożne, większe od pozostałych, o bardziej dekoracyjnym opracowaniu sklepień (kolebkowe z lunetami z sztukateriami); te ostatnie przeznaczone były do celów liturgicznych bądź reprezentacyjnych (kaplica, pokój opata, pokoje gościnne, refektarz). Pomieszczenia parteru w większości służyły do celów gospodarczych (m.in. kuchnia, magazyny) i urzędowych (kancelaria), tam też wielka sala (skrzydło południowe) użytkowana pierwotnie zapewne jako refektarz dla zakonników. Skrzydło północne zajmowała biblioteka klasztorna. [Studium konserwatorskie]