Za studium historycznym:
"Kościół par. p.w. św. św. Erazma i Pankracego
Wzmiankowany w 1288 r., odbudowany po pożarze z 1303 r., obecna budowla z ok. 1380 r. i I tercji XV w., po pożarach odbudowany w l. 1550/1552, 1662. Wpisany do rejestru zabytków nr 83 dnia 29.03.1949 r.
> Zalecenia konserwatorskie:
- zachowaniu podlega rzut, bryła kościoła wraz z wszystkimi kaplicami, aneksem, wieżą,
- zachować formę zadaszenia nawy, prezbiterium, aneksów, hełm wieży, utrzymać materiał pokrycia,
- zachować kompozycje wszystkich elewacji, wykroje okien,
- bezwzględnemu zachowaniu podlega kamienny i metaloplastyczny wystrój elewacji (plakiety, portale, epitafia, obramienia okienne, kraty, rzeźby itp.),
- zachować historyczną stolarkę drzwi, przeszklenie okien,
- zachować bezwzględnie dyspozycję wnętrza kościoła ze wszystkimi sklepieniami i wyposażeniem,
- wymagane badania architektoniczne i archeologiczne poprzedzające remont lub naprawy w tym naprawy i remontu najbliższego otoczenia,
- ochronie podlega zagospodarowanie pl. Kościelnego wraz z nawierzchnią brukową."

Kamienna trójnawowa i dziewięcioprzęsłowa bazylika z wydzielonym prezbiterium i okazałą więżą (56,5 m. wysokości) w części zachodniej.
Okazały kościół parafialny św. Erazma i Pankracego powstał w latach 1380-1430, przy czym ok. 1400 r. gotowe już było prezbiterium i zewnętrzne mury korpusu. Nieco później powstaje sklepienie sieciowe nawy głównej i prezbiterium. W XVIII w. gotycki kościół farny znajdował się w rękach jezuitów którzy przeprowadzili barokizację jego wnętrza. Znakomity ołtarz główny w latach 1713-1719 wykonał śląski rzeźbiarz doby baroku Thomas Weissfeldt.